Er að feta mig í áttina......

Að deginum í dag með bloggið.  Síðustu jól urðu mér erfið um margt og áramót enn verri.  Því varð ég fegin að vera á leið til Tenerife 5 jan með kalli mínum.  Hvíld, ákveðin fjarlægð við erfiðleikana ... og leiðindin skildi ég eftir í Leifsstöð.  Þarna hef ég verið áður, ekki samt á þessu hóteli og líkað vel.  Pínu erfiðleikar í byrjum, 73 tröppur að íbúðinni var meira en mér þótti gott en elskulegur fararstjóri var snögg að kippa þessu í lag og fækkaði tröppum í 3 daginn eftir komu .... fékk aðra íbúð handa okkur.  Útvegaði mér svo rafskutlu á leigu og nú var fru Halla í essinu sínu.  Þetta gerði mér kleift að vera úti alla daga meira og minna með Gísla, sem að venju labbaði þarna um allar trissur.  Góðir dagar ... heilir14.  Fljótlega eftir heimkomu espaðist enn einu sinni upp sýking í fætinum sem merin barði í haust en nú var þolinmæði mín á þrotum.  Einn skammtur enn af fúkkalyfi dugði ekki til að bana þessari pöddu svo ég leitaði mér aðstoðar læknis á Borgarspítalanum .... með aðstoð góðrar vinkonu.  Innan við mánuði seinna var sárið gróið. 

Því fannst mér skelfingin ein að nánast í sömu vikunni og ég gat sagt með góðri samvisku að hægri fóturinn væri heill, gaf vinstra hnéð sig.  Bið eftir segulómun varð næstum sex vikur, er enn að bíða eftir viðtali við bæklunarlækni og núna er ég hölt á báðum fótum.  Get ekki sagt að það sé beint ástand að mínu skapi.  

Einhvers staðar mitt í þessum hremmingum sat ég við eldhúsborðið mitt, Gísli á móti mér, og ég leit upp með ummælunum ... eigum við ekki að hafa íbúðaskipti við Lenu.  Hún var búin að búa á neðri hæðinni hjá okkur síðan að þau Árni skildu snemma í vetur.  

Því er ég núna að skrifa þetta, stödd á neðri hæðinni, við tölvuna mína sem stendur á tölvuborði sem Gísli fékk úr dánarbúi pabba síns.  Erum flutt og enn að koma okkur fyrir......