Laaangt síðan síðast ......

Enda fór öll mín tilvera á hvolf í síðastnefndum hrossaréttum.  Geðill jörp meri slæmdi fæti í hliðinu og hitti svona líka snilldarlega utanvert á minn hægri fót að þar sat eftir hóffarið.  Við tók rúmlega hálfs árs barátta að græða sýkinguna sem af þessu hlaust og það var ekki fyrr en eftir áramót sem ég fór að geta skipt á þessu sjálf.  Sýking tók sig upp aftur og aftur ef hlé var gert á sýklalyfjaáti, nú eða  þá að hella þessu í vökvaformi í æð.  Ég á nokkrar misskemmtilegar minningar frá samskiptum mínum við hina ýmsustu lækna sem að þessu komu, bót í máli að heilsugæsluhjúkkurnar tvær voru yndislegar og misstu aldrei þolinmæðina á mig.

Gönguferðinni hans Gísla var aflýst og ég fór auðvitað ekki með til Tenerife, komst samt  til London með stelpunum með aðstoð þeirra og hjólastóls.  Ekki fórum við þó allar, Lena var á sjúkrahúsi, enn á gjörgæslu reyndar þegar við fórum.  Lán að hún skyldi vera stödd á Akureyri þegar hún veiktist og við henni tók skynsamur læknir sem fór með hana beint í bráðaaðgerð.  Árný tók Elísu að sér svo hún komst með.  Góðir dagar með kvenfélaginu mínu.  Jökull gat náttúrlega ekki falið sín kvenlegu gen og bættist í hópinn síðutu tvo dagana með Birni Snæ og Aron, var að koma frá Portúgal.

Árið endaði svo með skilnaði hjá einu barnanna minna, og erfiðleikarnir sem fygldu í kjölfarið, eru hlutir sem ég hefði alveg getað hugsað mér að vera án. 

Og ekki orð um það meir.

 P.S. 

Nokkru eftir réttir hitti ég Ennisbóndann en hann átti þennan jarpa snilling sem rétti mér fót.  Mér var tilkynnt að ég væri hér með rekin úr hliðvörslunni.  Ástæðan.... þetta er hvorki fyrir öryrkja né ellilífeyrisþega að standa þarna í hliðinu.

Hann hafði verið settur í verkið eftir að ég var farin niður á heilsugæslu ... og líkaði fjandalega.