Kvöldpistill .........

Það er ekki margt sem tekur fram grjónagraut með nýsoðnu slátri sem meðlæti og rjóma útá, namminamm, Árný hafði ágæta lyst, Gerða aftur á móti enga. Tiltekt dagsins endaði snögglega um kaffileytið þegar við Svanhildur heyrðum að það lak vatn einhverstaðar rétt hjá okkur og mikið rétt það lak niður úr loftinu í endanum á skúrnum.  Beint niður í hillurnar og nokkur glös, í einni bjórkönnunni var vænn botnhylur.  Mér var allri lokið, vissi reyndar að glugginn gæti verið varasamur en þetta datt mér ekki í hug.  Það var bara í gær sem ég tók þarna úr endanum helling af blaðamöppum og setti annarstaðar. Þau skemmdust allavega ekki, spurning hvað hillurnar þola.

Ég var að rölta hérna ein í dag og allt í einu rann upp fyrir mér hvað margt af því sem er hér innan veggja minnir á fyrri tíma, kommóðan hennar tengdamömmu, sófasettið þeirra og klukkan, myndirnar af afa mínum og ömmu sem bjuggu langa ævi á Núpi, Beta, Þorvaldur, Unnur .... allt í einu fann ég allt það góða sem tengdist þessu fólki og umvefur mig alla daga.