.

Enda fór öll mín tilvera á hvolf í síðastnefndum hrossaréttum.  Geðill jörp meri slæmdi fæti í hliðinu og hitti svona líka snilldarlega utanvert á minn hægri fót að þar sat eftir hóffarið.  Við tók rúmlega hálfs árs barátta að græða sýkinguna sem af þessu hlaust og það var ekki fyrr en eftir áramót sem ég fór að geta skipt á þessu sjálf.  Sýking tók sig upp aftur og aftur ef hlé var gert á sýklalyfjaáti, nú eða  þá að hella þessu í vökvaformi í æð.  Ég á nokkrar misskemmtilegar minningar frá samskiptum mínum við hina ýmsustu lækna sem að þessu komu, bót í máli að heilsugæsluhjúkkurnar tvær voru yndislegar og misstu aldrei þolinmæðina á mig.

Gönguferðinni hans Gísla var aflýst og ég fór auðvitað ekki með til Tenerife, komst samt  til London með stelpunum með aðstoð þeirra og hjólastóls.  Ekki fórum við þó allar, Lena var á sjúkrahúsi, enn á gjörgæslu reyndar þegar við fórum.  Lán að hún skyldi vera stödd á Akureyri þegar hún veiktist og við henni tók skynsamur læknir sem fór með hana beint í bráðaaðgerð.  Árný tók Elísu að sér svo hún komst með.  Góðir dagar með kvenfélaginu mínu.  Jökull gat náttúrlega ekki falið sín kvenlegu gen og bættist í hópinn síðutu tvo dagana með Birni Snæ og Aron, var að koma frá Portúgal.

Árið endaði svo með skilnaði hjá einu barnanna minna, og erfiðleikarnir sem fygldu í kjölfarið, eru hlutir sem ég hefði alveg getað hugsað mér að vera án. 

Og ekki orð um það meir.

 P.S. 

Nokkru eftir réttir hitti ég Ennisbóndann en hann átti þennan jarpa snilling sem rétti mér fót.  Mér var tilkynnt að ég væri hér með rekin úr hliðvörslunni.  Ástæðan.... þetta er hvorki fyrir öryrkja né ellilífeyrisþega að standa þarna í hliðinu.

Hann hafði verið settur í verkið eftir að ég var farin niður á heilsugæslu ... og líkaði fjandalega.

Úti er lognið mjög svo að flýta sér og í þokkabót er ausandi rigning.  Afleiðing ...  ég fer ekki niður í íbúð á neðri hæð með þvott, ekki út með ruslið og alls ekki með allt það sem bíður á stigaskörinni eftir næstu gestum að koma þessu út í bílskúr, ja eða Gísli taki eftir þessu og fari með út fyrir mig. Ekki hægt að þvo og hengja út .... argoghóst.

Að öllu þessu slepptu gæti alveg legið betur á mér, í síðustu viku ákvað góður vinur að nú gæti  hann ekki meir og flutti sig á næsta tilverustig.  Eftir stendur fólkið hans, vinir, gamlir vinnufélagar .... og spyrja sig ... hversvegna ... til hvers ... og fá engin svör.

Við erum mörg sem söknum Villa Rabba sárt.

Af okkur hjónum er samr allt hið sæmilegasta að frétta eftir flæking sumars sem er þó hvergi nærri lokið, ja nema Núpurinn verður ekki notaður mikið meira nema til að fara vestur ef veður leyfir. Ég er að fara til London 9 október, Gísli í gönguferð til Tenerife 13 okt oger ekki heima nema í viku ... farinn aftur til Tenerife með kerlu sína, systur og mág og hjónin í Enni.  Það verður fjör á okkur í þrjár vikur þarna úti..... þrátt fyrir aldur og fyrri störf, ættingja og vini ......

Bloggandinn fauk við símtal, geri betur þegar skap mitt skánar og veðrið er ekki að gera mig óða ......

Þverúð annarra og skilningsleysi hefur oft reitt mig til reiði.  Í annað sinn á nokkrum árum lendir mér saman við þjónustuaðila Símans.  Núna er búð að loka tölvupóstinum mínum, netfang mitt hafði lent á milli stafs og veggjar þegar breytt var símanúmeri við flutning. Samt hafði ég sloppið við lokun meðan íbúar Efrimýra voru í þjónustu hjá Símanum, nú höfðu þau flutt sig um set og þá var skellt á mig.  Þetta átti að laga í gær en nei, rétthafi símanúmersins 4524245 er hjásvæfill minn elskulegur til meir en fjörutíu ára.  Ég er reyndar líka skráð fyrir símanum en í neðri línunni.  Þar af leiðir, sagði engilblíð rödd í gær, þú verður að fá leyfi hjá rétthafanum.  Sem betur fer var það Annan mín sem hringdi fyrir mig í gær, sökum kvefsins sem er að angra mig, í lok símtals sagði hún takk fyrir hjálpina.  Það hefði ég ekki gert hefði ég verið viðræðuhæf.  Hef semsagt alið hana vel upp hvað kurteisi snertir og hún er þolinmóðari en ég.

Einhventíman þegar búið var að troða á mig gsm síma sem einhver var hættur að nota og reynt var að venja mig á að nota þennan friðarspilli, ætlaði ég að kaupa mér nýja síma.  Stödd í Reykjavík fór ég í verslun eina kennda við Símann og hugðist kaupa eintak og láta rukka verð hans með næsta símareikningi sem var ein leið til að borga þetta á þeim tíma.  Indælið sem afgreiddi fletti upp í tölvunni sinni og spurði svo... ertu með leyfi?  Þar sem ég skildi ekki spurninguna spurði ég á móti ... leyfi til hvers?  Að kaupa síma og láta skrifa hann á þetta númer var svarið. Það var farið að örla á óþolinmæði hjá mér og skilningurinn  var mættur..... ég er skráð fyrir þessu númeri svaraði ég frekar grimmdarlega og ef ég þarf að gefa sjálfri mér leyfi skriflega til að gera þetta, þá er eitthvað skrýtið á ferðinni.  Indælið fletti aftur og meira ... já en Gísli Grímsson er skráður fyrst fyrir símanum og svo þú.  Eftir að hafa sagt indælinu hvaða skoðun ég hefði á þessum reglum, skellti ég símanum niður á borðið, fast nokkuð og sagði hann best geymdan þar sem sólin ekki skini og páfinn færi ekki á skauta ...... símann sko, ekki strákfíflið.  Verklag hafði semsé ekkert breyst þarna síðan fyrir svosem tíu árum síðan.

Árný mín var með mér og var löngu flúin fram úr búðinni og gamla símann notaði ég bara lengur.

Og ég búin að fara vestur á Þingeyri og Ísafjörð, frá kirkjunni þar var Marý jarðsungin á föstudaginn en jarðsett var á Mýrum í Dýrafirði.  Hún kom í fjörðinn  um tvítugt og bjó þar þangað til þau fluttu á elliheimili á Ísafirði fyrir fimm árum.  Stýrði stóru heimili, sex börn og hafði iðulega einhver til viðbótar í sveit, vann utan heimilis, mest við matseld enda var hún afburðakokkur og ekki síðri bakari.

Hennar stóri afkomendahópur, eiginmaður til tuga ára vinir og vandamenn þökkuðu samfygldina og fygldu henni síðasta spölinn ...og sakna hennar nú.

Það sést heim í Hjarðardal úr garðinum á Mýrum.

Vala og Gummi sem og Valli bróðir með sína fjölskyldu urðu aðeins á undan okkur Gísla vestur á fimmtudeginum.  Þau biðu með grillmat, mamma og pabbi ofan í herinn um kvöldið og við nutum þess að eiga með þeim kvöldið.  Jón birtist svo undir morgun á föstudeginum með steinsofandi Helga Fannar með sér.  Hann ( Helgi) sá svo um að skemmta þeim  vistmönnum sem og starfsfólki Tjarnar, meðan afi hans og amma plús annað frændfólk fór að jarðarför.  Eg nýtti mér svo aldursmun og skikkaði Jón til að taka mig með norður, þar fékk ég aukasólarhring, því Gísli fór beint norður og heim eftir kaffidrykkju á Ísafirði.  Ég svaf vært og vel þótt hann væri farinn, í herberginu sem amma mín Magðalena, bjó síðustu árin sín, hef gist þar áður og skil ekkert í að mig skuli ekki dreyma hana.  Jón Tryggvi átti svo afmæli í gær, við vorum að tínast inn til mömmu og pabba framundir ellefu og mamma að venju með mestar áhyggju af því að koma í okkur mat áður en við leggðum af stað heim. Hún hefði þó mátt vita að þær áhyggjur væru óþarfar, þegar pabbi var farinn að tína fram ýmisskonar nammi ofan á brauð, reykta rúllupylsu, heimagert marmelaði, reyktan rauðmaga, og lúðu plús ýsu sem hann lumaði á úr reyk, vorum við Jón snögg að finna rúgbrauð og matbrauð til að rista og hófumst handa, já og fengum aðstoð.  Jón missti reyndar marmilaði sneiðina sína, hún hvarf ofan í mig meðan hann sneri sér undan, var eitthvað að erta mig og þetta var hegningin..... skammaði hann meira að segja fyrir að rista ekki sneiðina.  Það er svo óralangt síðan við höfðum hagað okkur illa við matarborð hjá mömmu að mann mátti til með að rifja þetta upp, verst að Valli skyldi ekki vera kominn.  Þegar allir voru búnir að troða sig út af brauði með nammi ofan á, dró mamma fram stóra skál með aðalbláberjum og rjóma ... skil ekki hvernig við fórum að því að klára úr skálinni líka.

Eitthvað tautaði pabbi um að líklega hefðum við engu gleymt.

Hingað heim skilaði Jón mér svo um kvöldmatartíma í gær, Helgi svaf drjúgan hluta leiðar, þannig við systkinin gátum spjallað margt saman á leiðinni og hefðum þurft að eiga svona spjallstund fyrir löngu.