Komnar heim......

Allar níu í heilu lagi en misþreyttar eftir ævintýrið. Stórskemmtilegar uppákomur einkenndu ferðina frá upphafi til enda, oft vegna þess að yngri deildinni (órólega) misstu út úr sér orð sem ekki voru kannski endilega við hæfi, sossum eins og ... holy shit..... í yfirfullri lest.  Og sömuleiðis í fullri lest þar sem þær stóðu velflestar í miklum þrengslum heyrðist í Lenu (held ég) .... færðu þinn feita rass svo maðurinn komist út... við systur sína Árnýju, ég veit ekki hvorri þeirra brá meira þegar maðurinn sem var Ólafur Kjartan Sigurðsson söngvari hóf upp sína blíðu rödd... þetta er allt í lagi, ég kemst framhjá....

Eftir þetta gættu þær sín betur.  Að borða með þeim var næsta ævintýri, þeim tókst að finna Angus Steakhouse eftir töluvert labb á fimmtudagskvöldinu, þá vorum við að koma úr leikhúsi, fórum að sjá Queen showið og ekki allar í fyrsta skipti.... Lena líklega í þriðja sinn og er til í eitt skipti enn. Í það skiptið var það leigubíll heim á hótel, við vorum alltof saddar til að brölta niður í lestina til að komast heim.  Og höfðum af því áhyggjur nokkrar að vera að eta steik með rauðvíni og alles ....... klukkan langt gengin í ellefu að kvöldi til, ég allavega lagðist útaf með mikilli gætni í bólið mitt... svo ekkert af þessari góðu máltíð færi öfuga leið út.

Ég er líka ákveðin í að gera ekki að venju að eta amerískar pönnukökur með sírópi + beikon og egg fyrir klukkan níu að morgni, já og bara alls ekki..... en fjandi var þetta gott.  Mér datt heldur ekki í hug, búin að panta mér máltíð á kínverskum matsölustað, að hrísgrjónin sem ég pantaði með matnum, væru svona stór skammtur eins og raun varð á. Stór diskur, kúfaður af grjónum..... plús aðalskammturinn af kjöti og grænmeti. Úfff.......

Svo var það heimleiðin.  Búið var að panta stóran bíl en þegar bílstjórinn sá töskustaflann hafði hann orð á að panta annan bíl fyrir farangur.  Því neitaði Vala staðfastlega, sagðist vera búin að hafa of mikið fyrir því sem í töskunum væri, til að þær yrðu ekki samferða sér á flugvöll.  Enda kom í ljós að þessi hræðsla ökumannsins var óþörf, töskurnar hefðu plássins vegna getað verið fleiri. Við urðum hinsvegar undrandi á hve vel hann fór yfir öryggismál í bílnum og leiðina á völlinn, þetta höfðum við ekki orðið varar við áður. En við komuna á Heathrow brá okkur ærlega, þar blasti við okkur vörður við inngöngudyr vopnaður stórri vélbyssu.  Við reyndum að haga okkur skikkanlega .... nema Gerða.  Hún potaði í byssuna og spurði hvort hún væri ekta .... og uppskar svarið... það ætla ég að vona.  Sem betur fer var ég komin inn fyrir dyrnar, hefði fengið áfall við að sjá til hennar..... svo flissaði hún að þessu.

Ekki orð um yfirvikt eða íslenska tollheimtumenn, þá kviknar í hárinu á Völu .... og skapinu. 

Looooksins.......

Fáeinar leiðbeiningar til ferðafélaganna átta og gestgjafa í Keflavík.

Ég hef séð á bloggi ykkar flestra undanfarna daga að  nauðsynjahlutir eru komnir á sinn stað... ferðatösku eða veskið, bannað að gleyma svo hvorutveggja heima í æsingnum við að komast af stað.  Muna eftir að vera í góðum skóm.... og þá er ég ekki að meina einhverja andsk... með háum hælum.  Svo þurfa þær sem eiga eftir að fara í framköllun hjá Bibbu að koma við hjá henni í Hafnarfirðinum, það er ekki hægt að gera svona hluti í gegn um gsm .... ennþá.

Svo er það Bergvegur 10 í Keflavíkinni.  Jökull minn, við gætum verið svangar norðankonur við komu til þín, muna að eiga nú eitthvað gott í ísskápnum handa þinni góðu móður og systrum, já og frænkum.... til að auðvelda þér flókna hluti teljast Gunna og Anna Kristín frænkur þínar í dag og næstu daga, jafnvel lengur ef við göngum ekki fram af þeim í ferðinni.  Eftirréttur má vera í fljótandi formi .... kaffi með íblöndunarefni sem inniheldur rjóma og vínanda .... þær nota sumar mjólk út í kaffið og þá er vara af þessu tagi handhæg og góð í kvöld.

Svo er það morguninn.  Vakna snemma, ekki seinna en sex og morgunverk á baði verða að ganga vel, við erum níu og baðherbergi bara eitt.  Því skulum við draga um röðina í kvöld um not á snyrtingunni og til að flýta fyrir er aðeins leyfilegt að nota einrúmið til að losa sig við fast og fljótandi í salernið, þvo sér um hendur og bursta tennur.  Það er spegill fyrir framan dyrnar sem hægt er að nota til að ljúka snyrtingu og sparsli, já og greiða sér, svo maður hræði nú ekki fugla himinsins og aðra farþega í Leifsstöð þegar þangað er komið.  Jökull minn, þú verður síðastur í röðinni á snyrtinguna, ég fann bara níu spil.

Best að skutla töskunni út í bíl svo ég gleymi henni ekki..... já og p.s..... góðu konur munið eftir að klæða ykkur í fyrramálið, náttföt myndu vekja ótilhlýðilega athygli í innritun og flugstöð........

Ekki á morgun .....

 Heldur hinn, verð ég vonandi um borð í flugvél frá Iceland air á leið til London, ásamt  fleira góðu fólki.   Við vorum í morgunkaffi, Vala, Lena, ég og Árný áðan  ásamt Sollunni minni sem kemst ekki með í þetta skiptið.  Enda umræðu efnið Tveir tvöfaldir og London.  Ekki misskilja, við ætlum ekki að vera alltaf með tvo tvöfalda í farteskinu, þetta er heitið á leikritinu sem Solla tekur þátt í þessa dagana. Planið er að vera til og skemmta sér, borða góðan mat, fara í leikhús, skoða Portobello Road markaðinn, já og kannski versla pínulítið.  Hver skyldi trúa því ... níu konur saman í London.....

Það er margt sem bröltir fast um í kolli mínum þessa dagana, sumt á ég eftir að skrifa um hér,annað þarf að tala um við fólk sem mér þykir vænt um , og á kannske ekki erindi fyrir allra augum.  Og mikið vildi ég að ég hefði aðgang að því núna sem ég skrifaði sem barn... og unglingur... og seinna sem fullorðin, fokvond kona út í óréttlæti og illsku heimsins.  Öll mín skrif fóru í eldinn fyrir mörgum árum.... sumt fyrir mjög mörgum árum.

Enn er ......

Kominn nýr dagur og ég er enn að kljást við þvottafjallið eins og Annan mín segir stundum. Undarlegt hvað þetta getur verið hundleiðinlegt starf þegar ekki er hægt að þvo jafnharðan heldur taka margra daga skammt í einu. Fooooj. Og það er ekki eins og þvotturinn snáfi sjálfur inn í skáp og upp í hillur, núna bíður slatti af þessu indæli þegjandi á rúminu mínu og vonast til að ég hætti að blogga og geri eitthvað gáfulegra, svosem eins og að ganga frá þessu....

Búin og ekki orð um það meir.

Getur einhver sagt mér hversvegna tíminn líður svona hratt þegar mann eldist?  Ekki það að mér finnist ég vera orðin afgömul en fjórtán barna amma er allavega ekki lengur um þrítugt.  Og mér finnst tíminn líða ansi hratt núorðið og sakna svo margs sem er liðið og kemur ekki aftur, hvernig sem ég bið... eða væli.

Ég hef ekki náð að skutla þessu inn í dag, geri það hér með .... sæmilega sátt við daginn. 

6 mars 1908......

Þann dag fæddist lítill veikburða drengur í afskekktri sveit norður í landi, 7 barn móður sinnar og ekkert þeirra var á lífi þegar þarna var komið sögu.  Um var kennt að þau hefðu ekki þolað brjóstamjólk móður sinnar og því fékk nýfæddur snáðinn eingöngu mjólk úr nýkastaðri hryssu sem var til á bænum.  Í dag veit ég að ástæðan hefur trúlega verið blóðflokkaerfiðleikar.   En allt um það, hann lifði og það var fyrir mestu.  Foreldrar hans áttu eftir að taka í fóstur föður minn nýfæddan og því varð  Þorvaldur föðurbróðir minn í mínum huga þótt ekki værum við blóðskyld.  Og reyndist mér frábærlega sem slíkur.   Foreldrar hans voru orðin háöldruð þegar ég fæðist þannig að eitt af auðæfum bernsku minnar var að á heimilinu var þessi öðlingur, ásamt Betu sem var uppeldissystir hans... og pabba.   Það var ómetanlegt að alast upp við öryggi þess að vita af foreldrum, frænda, frænku, afa og ömmu, þetta var stór og traustur rammi.  Afi dó þegar ég var sjö ára en amma tveim árum seinna.  Nú eru þau ein eftir á lífi foreldrar mínir.... ég á þessum uppalendum mínum margt að þakka...

 

Stelpur ...... London...

Vitið þið að eftir viku verðum við á leiðinni .... til London......

Næturfjör.......

Ég er enn hlæjandi eftir að hafa hlustað á frásagnir um ófarir búnaðarþingsfulltrúa í nótt.  Við fórum hjónakornin í gærkvöldi í kvöldverð í Valhöll í boði Sjálfstæðisflokksins í félagsskap Jóhönnu á Akri.  Þarna var hinn skemmtilegasti félagsskapur, góður matur og drykkur og mikið spjall.  Enduðum svo hér á hótelinu með Jóhönnu yfir smásopa af koníaki hér uppi á herbergi og síðan bauð hún góða nótt og fór.  Mér tókst að horfa á endursýninguna af Forbrydelsen áður en ég sofnaði.  Upp hrukkum við svo bæði  af værum svefni rétt fyrir þrjú...... við brunaboða.  Verð nú samt að viðurkenna að ég áttaði mig ekki strax á hvaða óhjóð þetta væru.  Gísli var búinn að missa þolinmæðina og var á leiðinni á fætur þegar hljóðin hættu, ég hinsvegar sneri mér á hina og sagðist vera farin að sofa aftur, þetta hefði ekki verið neitt merkilegt.  Heyrði nú samt umgang og raddir fram á gangi, en afgreiddi það með þeim ummælum að ég þægi að sofa lengur.  Í morgunmatnum kom hinsvegar í ljós að hluti búnaðarþingsfulltrúa hafði fengið sér meira en einn koníakssopa fyrir svefninn, æft söng ósleitilega fyrst niðri á Mímisbar og síðan uppi á gangi og endað á því að brjóta brunaboða, reyndar af slysni.  Við fengum af þessu allgóða lýsingu hjá einum fulltrúanum sem hafði ekki tekið þátt í gleðskapnum og var satt að segja pirruð ærlega yfir að hafa ekki fengið svefnfrið.  Það væri gaman að vera fluga á vegg þegar þingfundi verður framhaldið  eftir hádegið.  Þar gat þessi ágæta kona hugsað sér að leggja fram tillögu um að þessir söngfuglar fengju gistingu á Vogi meðan næsta búnaðarþing stæði.........

Þriðjudagur......

Mér hefði sko ekki veitt af aukaupphitun í gær, Fjólan mín, verst að ég kynni ekkert á græjuna hans Hugins.  En ég svaf ekki í úlpunni í nótt, hafði kallinn til upphitunar.  Kvöldið varð fint, Jóhannes Kristjánsson klikkar ekki sem veislustjóri og maturinn var fínn.

Jú Lena mín ég veit að það er bara 7 dagar eftir NÚNA í London, en hvað heldur þú að mamma hafi uppgötvað um helgina, Joan Elliott verður gestur á sýningunni í Olympia Hall........ þegar við verðum komnar heim.  Ég næ varla upp í nef mér..... getið þið systur ekki bara týnt mér þarna úti þegar þið farið heim..................argoghóst

Einhver spyr... hver er Joan Elliott, þetta er uppáhaldshönnuðurinn minn í útsaumi. Myndirnir hennar eru bara snilld.... verst hvað ég á eftir að sauma margar þeirra, Ella Bogga hefur þar gott forskot á mig.

Skítkaldur.........

Mánudagur, það er meira að segja ískalt hér inni á herbergi, hvað þá úti.  Okkur Önnu tókst nú samt að vera á flandri framan af degi, en nú er ég komin "heim".  Finnst samt hálfhallærislegt að þurfa  að vera í úlpu innandyra til að halda á mér hita.

Anna var mér til aðstoðar við verslunarleiðangur í morgun,  mig vantaði orðið sitt af hverju til að geta notað saumavélina mína, sossum eins og nálar, tvinna, teygju, rennilása....... nú þarf maður að versla þessar nauðsynjar og reyndar fleiri..... utan Blönduóss.   Fáeinar nauðsynjar fann ég í Rúmfatalagernum, já og Ikea, en þá var farið að bera á orkuskorti á okkur ... laga það.... og síðan vorum við farnar í kaffi  til hennar Gunnu okkar.   Nú er ég hinsvegar að íhuga hvort að sé ekki yl að hafa undir sænginni minni...... þangað til Gísli skilar sér af fundi, þá verð ég að drattast á fætur, finna bingogallann minn.... og hans og svo er það matarboð Landsbankans, eins gott að það sé eitthvað mega gott að borða,annars sé ég eftir því að hafa farið aftur á fætur......

Ljúfur laugardagur.......

Sem hófst því að koma Gísla í hendur gamalla félaga sínn úr JC, senatora sem ætluðu í morgunmat austur á Selfoss.  Af því að hann staðhæfði að ég gæti keyrt sér á staðinn, þá las ég mér til og.... mikið rétt, þetta var bæði stutt að fara og auðvelt að rata.  Bónusinn var að hitta þarna fólk sem ég hafði ekki séð lengi..... hefði samt viljað sjá fleiri.  En þarna skildi ég semsagt eiginmanninn eftir, í höndum ágætiskvenna sem höfðu þurft áður að hafa á honum gætur nokkrar..... þegar ég var ekki nærri.  Mín leið lá í bakarí og þaðan til Önnu og Óla, með afraksturinn úr bakaríinu auðvitað.  Átti með þeim góðan morgun sem endaði við eldhúsborð Valla og Öllu Rúnu.  Alltaf gaman að koma þar, Valli að vísu með flensu, en talfær var hann.  Endaði á að fara með Kristján og Sigtrygg í laugardagsnammiinnkaup (úff langt orð) áður en ég skilaði mér aftur heim á 646.

Til þess eins að uppgötva að salernið á herberginu var stíflað .... aftur.  Sú uppgötvun var mér ekki til ánægju, sendi Gísla, sem náði að verða á undan mér "heim", til að kvarta.  Hann kom til baka með lykla að 654 .... flytja takk.  Sem ég aðstoðaði hann að sjálfsögðu við fúslega. Það er ekki hægt að búa við að prívatið taki einungis við fljótandi .... ekki föstu.

Nú erum við hér í góðu yfirlæti hjá Bakkastaðafjölskyldunni eftir góðan kvöldmat , það er örugglega góð stund þangað til að ég get keyrt aftur vestureftir.....