.

22.6.2008 | 11:00

Ekki dauð ..... bara lasin.....

Í stað þess að leggja af stað vestur á Þingeyri til pabba og mömmu, mátti ég snáfa í bólið mitt. Var eitthvað ræfilslegri en ég vildi vera og orkulaus og þar sem ég ætlaði að taka blóðþrýstingsmælinn með..... gráupplagt að mæla sig. Þar birtust tölur sem ég vildi alls ekki sjá. Ég vorkenndi sjálfri mér smástund, tók svo símann og hringdi í Majuna mína. Hvað á ég að gera með þessar tölur á mælinum, var spurningin sem hún fékk og af sinni fádæma hreinskilni var svarið ... þú snáfar í rúmið og hringir svo í lækni. Til að gera langa sögu stutta... ég hlýddi. Og því er ég hér heima ennþá, pumpan mótmælir um leið og ég geri eitthvað meira en fara framúr og heimsækja gustafsberg og eldhúsið... til að borða. Þetta er nú samt á niðurleið ... hægt.

Uppi á íþróttavelli standa yfir smábæjarleikar í fótbolta, þar eru þeir að keppa Aron og Smári Þór, Elísa og Anton og hafa staðið sig vel. Jökull og Oddný eru hér með börnin, Jón bróðir á neðri hæðinni með sín tvö + samstarfskonu sína og hennar son, hér hefur aldrei verið neitt mál að hýsa fólk... gamall vani frá Núpi og góður.

Við sváfum nú samt í bílnum bæði í nótt og fyrrinótt og ég get sagt ykkur að það er fátt ef nokkuð sem tekur því fram að vakna í bílnum við fyrstu geisla sólar að morgni fram á Núpi og heyra ekkert nema fuglasöng og stöku kindajarm.

Hrafl úr vísum Einars frænda Guðlaugssonar flugu um kollinn í morgun, hér eru þær allar......

Sumarkvöldin seiða

sannra ævintýra

held ég þá til heiða

heim í ríki dýra.

Heyrist rámur rómur

refir eru að gagga

Svanir sælt og lómur

sér á tjörnum vagga.

Innst í urðarbakka

eirir minkur hljóður.

Sígur húm í slakka