Jólafasta.....

Ég gaf manni mínum hornauga þegar ég sá hann kíkja hér inn í hádeginu í dag, sá að svipurinn bar þess vott að þetta væri leti hjá mér að blogga svona sjaldan.  Og Sifin mín segir að ég bloggi varla orðið nema einhver deyi sem mér þyki vænt um.  Það er reyndar rétt hjá henni að oft er það mín leið að blogga við þau tækifæri, rifja upp minningar og myndir í huga sem ég á með þeim sem kveður í það og það skiptið.  Oft er það líka á jólum sem mann saknar sárt þeirra sem farnir eru. Síðast í gær rifjaðist upp fyrir mér, við 12 ára afmæli Smárans, að nú væru tólf ár síðan tengdamamma kvaddi þann 4 jan næstkomandi.  Hann náði hún ekki að sjá og því var mynd af snáðanum sett á koddann hjá hennni þegar kistulagt var. Og í mars komandi verða fimm ár síðan tengdapabbi kvaddi okkur. Líka tvö ár í marslok síðan mamman mín á Skagaströnd kvaddi.  Ég sakna þeirra allra sem og margra vina og ættingja sem farnir eru á undan mér .........

En nóg um það, mann á ekki að horfa um of í baksýnisspegilinn, það þarf líka að horfa fram á við.  Og ég hef margt að gleðjast yfir þegar ég sé börnin mín og barnabörnin sýna atorku og dugnað við það sem þau hafa tekið sér fyrir hendur á árinu sem er senn liðið.

Blogga betur um árið næst, núna er að ljúka bakstri hjá mér fyrir aðventukaffi  með neðrihæðarbúum......

Hrefna frænka.

Hún fagnaði hundraðasta afmælisdeginum sínum með fjölskyldu og vinum þann 3 sept síðastliðinn.  Að vísu komin í hjólastól og heyrnin orðin léleg en ljómaði þegar ég heilsaði henni.  En nú er langri ævi lokið og frænka komin til þeirra sem farnir voru á undan, foreldra, systkina og vina.  Þessi litla og granna kona var samt ótrúlega sterk, ég man fyrst eftir henni hugsandi um foreldra sína í litlu íbúðinni niðri hjá Palla og Gestheiði, þegar þau kvöddu flutti hún upp í Skeifu til pabba og mömmu, lengi deildu þær kjallaranum þar, amma Lára og Hrefna.  Oft kom hún upp og þá settist hún alltaf í sama stólinn inni í stofu og þá var það hún sem fékk fyrsta knús þegar fólk kom inn.  Og gleðin sem  hún sýndi með brosi ef ég gaf mér tíma til að koma líka niður og skoða hvað hún var að gera í höndunum.  Börn hændust að henni eins og flugur að ljósi og ófá sporin átti hún við að passa þau mörg.  En nú er komið að kveðjustund, hún verður borin til moldar í dag og kvödd af okkur öllum sem sem elskuðum hana og söknum núna.

Friður guðs þér fylgi og blessi elsku Hrefna.

6 maí........

Hún Unnur mín hefði orðið hundrað ára í dag, enn er hún ekki lengra horfin en svo að ég man hana enn og afmælisdaginn.  Ætla að koma við í garðinum hjá henni um leið og ég fer út á Skagaströnd, hef ekki komið að leiðinu hennar ömmu Sossu lengi ......

 Er búin að vera í allan morgun að gera og græja húsbílinn, nú er bara eftir að skúra og ryksuga, set meðeigandann í verkið undir vökulu auga ... læt hann hafa todo lista yfir að tæma hann í haust, ef ég geri það ekki sjálf. Íhugaði i morgun ærlega að láta hann kaupa nýjan ísskáp, gúrka og hvítlaukur frá í fyrra var ekki beint það sem ég átti von á að finna í þessum annars ágæta skáp.

Við fórum fram í Núp í gærkvöldi, á Nissan, hvergi aurbleyta og þokkalegasta færi.  Það syttist semsagt í að bíllinn verði fluttur í frelsið þarna framfrá ...... men hvað mig hlakkar til.....

Nýr dagur.....

Sem hófst í ræktinni með Sigrúnu stóru sys ... gaman að ná því að verða henni samferða svona einu sinni.  Hér heima eru það svo heimilisverkin og svoliss, handavinnan og barnabörnin, já og svo framhaldssagan endalausa .... þvottavélarandsk ......

Jæjaaaa......

Þegar ég bloggaði síðast var ég á leið norður ..... lagði af stað um sexleytið á sunnudagskvöldinu og var komin hér heim á Húnabraut 11 um hádegisbil á mánudagsmorgni.  Sök á því bar að mestu leyti sauðheimskur Yaris eigandi og vont veður á Holtavörðuheiði.  Við Óskar sváfum af okkur biðina til morguns á Hraunsnefi í Norðurárdal.  Eftir á sá ég að ég hefði átt að skikka Völu til að koma suður með ferðatöskuna mína og vegabréfið, því við vorum á leið til London snemma á fimmtudagsmorgninum.  Báðar þurftum við að vera á Reykjavík seinnipart miðvikudagsins þannig að ekki varð stoppið heima langt.  Við mæðgur áttum góða daga í London að venju og skiluðum okkur heim á mánudagskvöldi og hvað mætti okkur í Keflavík ?  Skitaveður svo við sváfum til morguns á hótel Bergvegi áður en var lagt af stað norður.  Völu tókst ekki að semja við flugfreyju að skutla okkur til Tenerife ... hún hafði grun um að væri verra veður hér heima miðað við veðrið í London.

Hér skaust inn úr dyrum hjá ömmu snáðinn Smári Þór fljótlega eftir að kella var komin frá útlandinu ... til að tékka á hvort hún hefði fundið á hann takkaskó.  Þegar hann hafði skoðað skóna, leit hann upp og spurði af einlægni .... hvað ætlar þú að tolla lengi heima núna amma. 

Það var nú það.

Ég tæmdi töskur mínar upp á borðstofuborðið, Gísli leit yfir borðið þegar hann kom heim í kvöldmat, sneri sér að konu sinni ...... mér sýnist þú hafa eitthvað að gera á næstunni góða mín.

Ég er allavega búin að taka af borðinu og koma í skúffur og hillur dóti mínu, allavega gátum við borðað  kvöldmat á laugardagskvöldið .. átta samtals.

Sunnudagur..........

Ég fann þessa grein ínni á ævagömlu bloggi hjá mér, fannst hún enn í fullu gildi.

Enginn á sér tryggan morgundag, hvorki ungur né gamall. Í dag kannt þú að sjá í síðasta sinn þá sem þú elskar.

Því skalt þú ekki bíða lengur. Breyttu í dag eins og morgundagurinn renni aldrei upp, þú munt örugglega harma daginn þann, þegar þú gafst þér ekki tíma fyrir bros, faðmlag, koss, og varst of önnum kafinn til að verða við einföldustu óskum annarra. Hafðu þá sem þú elskar nærri þér, segðu þeim í heyranda hljóði hversu mjög þú þarfnast þeirra, elskaðu þá og komdu vel fram við þá. Taktu þér tíma til að segja.... mér þykir það leitt......fyrirgefðu mér.....þakka þér fyrir ... mér þykir vænt um þig....og öll þau kærleikans orð sem þú þekkir. Sýndu fjölskyldu þinni og vinum þínum hversu mikils virði þeir eru þér. Núna ....

Ég er enn hér við barnapössun ásamt Svanhildi, Árný og Rakel farnar norður, Óskar ætlar að taka mig með seinna í dag......mér þykir endalaust vænt um hópinn minn stóra.....

Laugardagur....

Er löngu hafinn á loft hér í borg syndanna. Bjartur og fallegur dagur sem hófst hjá börnunum með því að vekja ömmuna og tilkynna yfirvofandi andlát vegna hungurs. Þar með var friðurinn úti. Meðan ég var að hypja mig framúr tókst nöfnu minni að hvolfa úr cherriospakka á gólfið í eldhúsinu ... með smáaðstoð frá Sigurjóni. Að öðru leyti tókst að forða morgunhungri barnanna. Sigtryggur hafði farið með kanínuna fram í herbergi til sín og upp í rúm og fékk að launum að dýrið ældi út allt rúmið hans. Nú er bannað að hleypa henni út úr búrinu, þangað til í kvöld. Og þá verður að gæta þess að gólfið sé nýþrifið, hef grun um að magapínan sé sökum þess að hún var undir eldhúsborðinu meðan börnin skófluðu í sig föstudagspitsunni í gærkvöldi. Ostur, hakk og pitsusósa er ábyggilega ekki hollustufæði fyrir kanínu.

Á eftir er það svo Heiðarselið og hádegismatur hjá ömmu Diddu... síðan Keflavíkin.....

Var að........

Skoða kommentin við færsluna hér á undan og sá þá að stórasys hafði gefið mér hint, sennilega óvart....

Dagur lengist, dimman flýr
dökkir skuggar hverfa
dásemd er hver dagur nýr
dögunina að erfa.

Skelfingin ein..........

Að fylgjast með afleiðingum jarðskjálftans sem skall yfir Tokyo í nótt, enn er ekki búið að hafa upp á öllum íslendingunum sem búa þarna og eru ýmist í námi eða vinnu. Það er búið að vera svo ótrúlega mikið um jarðskjálfta í veröldinni undanfarin ár, eldgos og flóð af ýmsum gerðum. Skelfilegt.
Hér er allt hið rólegasta, Anna og Óli að búa sig undir útilegu um helgina, ég ætla að vera hér með börnin, horfa á útsvar í kvöld eftir pitsuát og sofa svo eins og steinn til morguns... enginn miðdegisblundur í dag.

Bjartur dagur.........

Í borg syndanna, engin snjókoma, skefur aðeins af þökum sem leiddi til þess að ég varð að skríða fram úr rúmi í nótt og loka glugga .... inn um hann skóf snjó beint í andlitið á mér, notalegt? Ég var lengi að sofna í gærkvöldi eftir spennuna á handboltaleiknum, þetta var alveg mögnuð reynsla. Þýsku strákarnir vissu varla allan leikinn hvaðan á þá stóð veðrið .... mátulegt á þá. Vildi óska að ég kæmist líka á leikinn úti á sunnudaginn.
Hér gengur allt sinn vanagang, Annan sefur, var að vinna í nótt og rétt fyrir átta á morgnana hverfa aðrir íbúar Bakkastaðanna í skóla og vinnu. Bara amman eftir núna þessa vikuna en uni því bara vel enda vön.