Enn rignir ... oj bara.....

Ég nenni ekki að þola lengur þessa ófétans bleytu sem hellist yfirmann óumbeðið, ég á þvott í aukaskolun úti á snúru.   Dreif mig á fætur .... aðeins til að uppgötva þessi leiðindi utandyra.  Þá er að finna sér eitthvað annað til að gera, ætlunin var að drífa sig út.  Búa um rúmið, fá sér kaffi, athuga með ástand sparifatnaðar hjónanna, þrjár fermingar í fjölskyldunni sama daginn, ég ræð því víst ekki ein að fara bara í eina.

Svei mér þá ef er ekki freistandi að hátta bara aftur, í stað þess að búa um rúmið.....

Blautur sunnudagur..........

Ég þurfti ekki annað en að hugsa um að hengja út þvott ... komin rigning. Þá það, jákvæðu áhrifin af henni er að mann losnar við snjóinn sem síðasta hríðarskot færði manni ... óumbeðið. Við ætluðum okkur rólegt kvöld í gærkvöldi  yfir seint elduðum kvöldmat og rauðvíni, þetta varð rólegheitakvöld með  tveim ömmubörnum og yngstu dóttlunni sem endaði með að annað barnið gisti.  Og morguninn góður, það er fátt yndislegra en finna litla arma vefjast um háls manns að morgni ... má ég kúra amma?

Það er að koma vor ......

Bara verður, takk .... ég er allavega búin að henda út á svalir húsgögnum sem eru þar á sumrin og men.. hvað það var gott að setjast þar niður áðan og hvíla sig eftir vænt þrifakast á hillum og skápum sem hafa beðið birtunnar.... áður en þrifið skyldi.  Ekki er nú samt neitt afspyrnuhlýtt úti, nema í skjóli.  Snúrunar mínar eru að verða nothæfar, það er að segja hægt að hengja upp þvottinn án þess að vaða í lappirnar við verkið.  Ekki veit ég hvar Smárinn minn bleytir sínar tær, hann er búinn að koma blautur í fætur til ömmu á hverjum degi síðan gamla skilaði sér heim.  Hér á hann þurra sokka og séu þeir ekki komnir úr þvotti, veit hann vel af sokkunum frá langömmu á Þingeyri sem enn sér öllum sínum afkomendum fyrir ullarsokkum og vettlingum.  Mér er ekki grunlaust um að einu vettlingar sem Sigtryggur fáist til að nota, séu fingravettlingar frá henni.

Framundan eru páskar og fermingar eru hafnar, ég sá fram á erfiðleika við að sinna þessu veislustandi, á skírdag eru þær þrjár .... allar á sama tíma. Ég var snögg að velja ... þótt feit sé, get ég ekki verið allstaðar.  Svo verða  Anna og Óli ásamt börnum hér um páska, gamangaman....

PS. Sé á teljaranum að það fer fækkandi þeim sem lesa blogg .... það eru allir á fésinu.

Er enn stödd í borg syndanna......

Kvefuð og finnst lítið til um heilsu mína.  Bót í máli að aðgerð í munni Kristjáns mín gekk vel í gær, mömmu hans leið hinsvegar ekki nógu vel.  Hefur aldrei átt auðvelt með að sjá blóð sé það úr ungunum hennar, Óli var kominn til hennar þegar var verið að vekja drenginn og þetta togaðist svona aðeins í tímann, það kom í ljós ígerð og skemmd í beini og allt tók þetta tíma.  Amman rölti því um fjögurleytið eftir nöfnu sinni á leikskólann og sleppti Lenu norður, einni með frændur sína, Smára Þór og Alexander Snæ.... og ákvað að vera lengur.

Nafna mín er að sleppa næturbleyjunni og gengur vel, það sýndi sig að  hún þyrfti bara að vilja þetta sjálf, þá væri ekkert mál að vera bara alveg bleyjulaus.

Annan er í póstferð ... með pakkasendingu á Tryggingastofnun..... mann fékk næstum hjartaáfall við að sjá reikninginn sem hún kom heim með í gær.......

PS. úps..... Vala, ég var búin að gleyma viðkomunni á barnum á Montana..

Ég er á barnavakt ......

Nafna mín er sofnuð, Kristján er í tölvunni sinni og Sigtryggur er að leika sér við að byggja upp playmohúsið sem hann reif í morgun.  Anna sefur, er að fara á næturvakt á eftir og Óli er í útivistarleyfi..... með þeim ummælum frá tengdó (mér) að hann megi hvorki koma fullur heim né með kvenmann með sér.  Ég ætla að taka að mér að senda Önnu nývaknaða í vinnuna og passa börnin.... þangað til að húsbóndinn skilar sér heim.  Kvefið er að angra mig stórlega, ég snýti og hnerra með stuttu bili og líti ég í spegil mæta mér rauðþrútin augu og bólgið nef eins og á argasta brennivínsberserk .... ég sem hef ekki áfengi smakkað leeeengi.

Arg og hóst, farin að snýta einu sinni enn...... og nýbúin.

Laugardagur........

Ójá einu sinni enn er komin helgi, og ég þrælkvefuð. Ekki eins og ég hafi vænst þess endilega, en get á kennt kvefinu og slæmri sjón um að gera vitleysu í útsaumnum mínum og þurfa að rekja upp ... sem aldrei er gaman.  Halla Katrín hendist hér um gólf og bíður eftir nýþrifnum foreldrum sínum, þau voru að koma úr ræktinni.  Síðan á að halda í Heiðarselið til Diddu og Stebba ...... í kjötsúpu....  namminamm.

Er að .......

Hlusta á frekjuöskur í nöfnu minni, hún þurfti að gegna mömmu sinni að bursta tennur og búa sig undir að fara í rúmið  Þetta líkaði þeirri stuttu enganveginn og nú má mamman ekki lesa fyrir hana.... nei pabbi lesa ... heyrist í gremjutón.  En hún er þó á leiðinni í bólið og orðin sæmilega sátt.

Mér er að takast að kvefast, ekki óvenjulegt sé ég stödd nokkra daga sunnan heiða, en ég nenni því nú samt enganveginn, verst að ráða því ekki svona ein og sjálf......

Ég var orðin þreytt.......

Í gærkvöldi og átti þó eftir að ljúka blogginu.  Við Vala minntumst þess þegar til Keflavíkur kom í fyrrinótt að nú var liðið ár síðan að Huginn Heiðar kvaddi þessa veröld ....... eftir stutta og erfiða dvöl.  Yndislegur drengur sem foreldrar og systkin  umvöfðu kærleik og ást alla hans daga ...... alla daga er hans saknað og engu gleymt ..... elsku kallinn.

Mér mætti dánarfregn þegar ég kom á fætur í gær.  Gömul vinkona úr JC félagsskapnum, sem hefur barist við krabbamein undanfarna mánuði, var öll.  Jóhönnu Eyjólfs gleymir enginn sem kynntist henni, hvorki í leik né starfi.  Gefandi, hlý, dugleg, stjórnsöm ... yndisleg.  Ég hafði ekki séð hana lengi þegar ég hitti hana í marsbyrjun í fyrra, en það var eins og hafa hitt hana í gær.  Nú rifja þau upp gamlar JC stundir, hún og Fylkir... ég efa ekki að hinu megin strandar voru vinirnir hann og Árni Ragnar í móttökunefnd.

Núna er það spurningin um að þurrka af sér tárin og takast á við daginn.

Varúð ... þetta verður langt .........

Það er nefnilega svo langt síðan ég bloggaði síðast.  Hef svosem ekki margt til útskýringar/afsökunar á leti minni, ja nema hækkandi aldur og versnandi minni.  En nú er ég bæði búin að fá áminningu og beiðni um að koma nú einhverju niður á blað svo að það er best að hysja upp um sig og byrja.....

En hvar þá?  Þetta er sko ekki hægt, ég verð að fletta upp hvað ég bloggaði um síðast ....... og hafi einhver haldið að ég hafi flúið til London og skilið hjásvæfil minn til margra ára eftir í reiðileysi og með stíflað skólprör út úr íbúðinni, þá skal því hér með komið til skila að ruslamálaráðherra okkar til margra ára, Villi Harðar mætti á svæðið um leið og hringt var í hann þótt væri helgi og hreinsaði þessa stíflu ...... og fann orsökina.  Hún er sem betur fer utanhúss og á yfirráðasvæði bæjarins.  Ég er að hugsa um að færa þeim líka reikninginn frá því í fyrrasumar ... fyrir stíflulosun.

Sunnudaginn fimmtánda varð Emblan litla á Efrimýrum tveggja ára, okkur Gísla var boðið í afmæli sem við þáðum og var gaman að sjá litlu skottuna halda upp á afmælið sitt.  Ég færði henni samt ekki neitt í afmælisgjöf, sagði mömmunni að ég ætlaði að færa þeirri stuttu eitthvað fallegt frá London.  Afrekaði líka að versla afmælisgjöf handa nöfnu minni og Sigurjóni sem bæði eiga afmæli núna í apríl ..... neinei Sigurjón er fæddur 30 mars ....... götótt höfuð sko.......

Svo er það ferðalagið til London.  Við Vala fórum héðan á miðvikudagsköldið beint í Keflavíkina á okkar einkahótel þar, að vísu með viðkomu í Fellahvarfinu hjá Ellu Boggu og Sævari.  Snemma á fimmtudeginum var svo mætt í Leifsstöð og lagt í ,ann. Flugið hlýtur að hafa verið fínt, Vala sagði mig hafa hrotið alla heilu leiðina.  Allavega svaf ég vært á mitt græna eyra.  Okkur tókst að koma okkur alla leið á hótel með lest ..... sem okkur hefði ekki dottið í hug í fyrra að gera, hvað þá reynt.  En Völu tókst þetta.  Þetta virtist vera og var næsta auðvelt og það var ekki nema svona tveggja mínútna labb á hótel.  Sem reyndist bara ágætt, Vala hafði að vísu áhyggjur af plássinu í kringum salernið, við skulum láta duga að segja að það vantaði ekki mikið uppá að mann stæði fastur veggja á milli, væri sest á prívatið.  En allt slapp þetta fyrir horn, hvorug okkar sat föst þarna lengur en mann vildi ....

Við tóku skemmtilegar flækingsferðir, á safn, sýningu á handavinnu, búðaráp og horfa á mannlífið, nú þurfti Vala ekki út að reykja reglulega, hún er hætt, því var það eiginlega meir en fyndið þegar hún sótbölvaði þessum andsk..... reykingaþrælum við það að fá ösku fjúkandi framan í sig utan við dyr á hótelinu og ... þráðbeint í augun.  Núna kom aldrei meira en holy  sh .... þá stoppaði hún, minnug þess hve hún hræddi blásaklaust þjónustulið í fyrra eða árið þar áður.  Núna gætti hún þess líka vandlega að sú gamla æddi ekki beint af augum út á götu ..... eftir að hafa litið í öfuga átt eftir umferðinni. Og læsi rétt á lestarkortið.

Við áttum alveg eins von á því að það hefði ekki mikið upp á sig að játa aðspurðar að við værum íslendingar, eitthvað ræddum við að segja blákalt að við værum frá Hollandi.  En sannleikurinn er sagna bestur og því lét Vala þetta oft fylgja, hugmyndina okkar en sagði svo að við værum íslendingar.  Sem reyndist bara vera allt í lagi, flestir hlógu bara að þessu.  Og enginn hegndi okkur fyrir að játa þessa synd okkar.... að reynast vera íslenskar.

Heimferð gekk vel, þrátt fyrir lélegan svefn hjá okkur báðum, svefnleysið getum við þakkað þrem hundleiðinlegum Ítölum sem ýmist spörkuðu eða bönkuðu í sífellu á skjáinn í sætisbakinu fyrir framan sig og skeyttu engu um úrillar mæðgur sem voru að reyna að sofa í sætinu sem hýsti þetta ágæta sætisbak.  Mig sárlangaði að missa níðþunga handfarangurstöskuna mína í hausinn á þeim sem sat fyrir aftan mig, þegar ég dró töskuna út úr hólfinu þar sem hún hafði kúrt í á heimleiðinni ...... hætti við þegar ég mundi eftir að ég gæti brotið það sem í henni væri við gjörning þennan.

 

Laugardagur .......

Við fórum  í gærkvöld , afi og amma , að fylgjast með síðustu árshátíð sem Svanhildur okkar tekur þátt í í grunnskóla, næsta haust er hún komin í framhaldsskóla, Fjölbraut á Selfossi, þar er bróðir hennar fyrir.  Þetta var ágæt skemmtun hjá þeim.

Veður var frekar fúlt í nótt, bætti við snjó og okkur til hrellingar er niðurfallið úr íbúðinni stíflað... aftur.  Líst ekkert á ef indælið hann   Villi nær ekki þessum fja.... úr lögninni.....