Meira rok .......

Ég hélt að nýviðgerði bíllinn minn fyki þegar ég ók upp Ámundakinnina í morgun.  Og þetta átti bara eftir að versna ... undir hádegi hélt ég að þakið tæki af hænsnahúsinu, þar var ég ein að pakka. Róaðist til muna þegar Árný skilaði sér heim, heil á húfi eftir að hafa þurft að keyra út eggjum á sendlinum í þessu þá líka veðri.  Og allar skrúfur og naglar héldu þakinu á púddukofanu.

En þetta fór skánandi seinnipartinn og nú er ég að snúa mér að því að tína saman það sem á að fara með..... vestur á Þingeyri í fyrramálið.........

Ekki dauð, bara þreytt........

Alveg hreina satt, bara þreytt.  Árný kom heim í gær og náði að sækja systkinin í skólann, þau fögnuðu frænku sinni mikið, sennilega orðin leið á ömmu. Þau borðuðu hér hjá mér áður en var farið heim á Hlíðarbrautina .... með frænku. Í morgun var það svo morgunkaffi hjá Árnýju, fyndið að hún varð síðust  í hlaðið á Efrimýrum, mamma fyrst, síðan Vala og húsráðandi seinust.  Kisan Tanja varð fóstru sinni fegin, búin að vera ein heima í marga daga Síðan tók við venjulegur morgunn, pökkun, verðmerking, hádegismatur og síðan aftur í sveitina að klára verk. Við vorum konar til baka mátulega til að sækja börn í skóla og leikskóla og Elísu tókst að sofna í fanginu á frænku sinni strax og hún var búin með kvöldmatinn.  Núna steinsefur hún inni í litla herbergi hjá ömmu og afa, frænka kemur með hrein föt og skólatöskuna í fyrramálið og fylgir dömunni í skólann.  Núna er ég farin á deit við koddann minn og sængina, hellingur af hugsunum á harðahlaupum í kolli mínum, ætla samt að fara að sofa.

Rok en ekki rigning.........

Mætir mér snemma morguns og talvan í fýlu og vildi ekkert fyrir mig gera til að byrja með, hvorki hleypa mér inn á netið eða leyfa mér að blogga.  Lét hana því hugsa sig um á meðan ég fékk mér morgunhressingu og lauk við að lesa sunnudagsmoggann, mér tókst ekki að ljúka því í gærkvöldi. Eldsneytið á mér var þrotið fyrir kvöldmat, held að ég hafi verið háttuð fyrir klukkan níu.  Gísli þorði ekki annað en fara "einusinni enn" upp í Mýra seint í gærkvöld, það spáði svo illa, þvottahússgluggin opinn fyrir kisu og best væri að athuga vel alla glugga og hurðir fyrir nóttina.  Vonandi er allt á sínum stað þegar hann kemur uppeftir á eftir, reiður köttur sem kemst ekki út að pissa, hús og hænsnakofinn, já að ógleymdri geymslunni.

Ég ætla að vera hér heima í dag veit þó ekki hvort mér tekst að ýta áfram verkum síðustu tveggja daga. Það er að setja upp fleiri hillur úti í skúr, veggurinn reyndist vera hæfur til að setja þar upp hansahilluvegginn minn. Þá er komið að því að tæma fleiri kassa svo að verði fært um klósett og forstofu, þar eru slatti af kössum sem bíða eftir losun.

 

Mér verður ekki að ósk minni, Anton og Elísa mættu fyrir hádegi, mamma þeirra er á leiðinni til London með grunlausan eiginmanninn, allavega þangað til að hann kemst að því að pabbi hans er að ferja hann í veg fyrir konuna sem ætlar að koma honum á óvart, en ekki að ná í gamlan bíl sem var sagan sem pabbi hans plataði hann af stað með.  Elísa var með hita í gær svo hún fer ekki út í dag allavega.  Rétt áður en þau komu, duttu Svanhildur og Þorsteinn inn um dyrnar.  Eftir viðgerð á buxunum hans Þorsteins (ónýtur rennilás) fóru þau aftur, með Anton með sér og ætluðu í fóbolta og svo að horfa á boltaleik í sjónvarpinu.  Mér tókst reyndar að ginna þau hér heim í millitíðinni með nýelduðum grjónagraut.  Nú sefur Elísa svefni hinna réttlátu í rúminu mínu, sagðist vera þreytt og það væri rok.....þetta með þreytuna kannast ég við að reyna að sofa af mér en rokið verður örugglega bara verra þegar hún vaknar.

Áminning...........

Hún kom hér inn í gærkvöldi, takk Gerðan mín, að ýta við frænku.  En mér er mislagið að blogga og stundum þarf ég að láta það ógert í nokkra daga, svona meðan mitt stóra skap er að róast og jafna sig eftir að einhver/eitthvað hefur æst það upp úr skónum.

En þar sem frá var horfið, Kiddi skilaði sér til baka á mánudeginum og bauð okkur Gísla í mat heima hjá Gerðu, hann hafði orðið sér úti um lambalæri af nýslátruðu og þær frænkur, Gerða og Árný elduðu, það voru til nýuppteknar kartöflur og ég átti rababarasultu, að vísu árgerð 2006 en hún smakkaðist vel. Hann fór svo suður seinnipart nætur og var mættur í vinnu á réttum tíma.  Næst heyrði ég í honum um miðjan dag á miðvikudag, þá var hann að bíða eftir flugi á Gatwik. Hann var kátur með þetta stutta stopp og men..... hvað honum tókst að koma systur sinni og mági á óvart.

Það er komið haust og lægðir og hæðir þeytast yfir mann með roki og rigningu, jafnvel slyddu, en stundum birtir, núna í augnablikinu er sólskin,en ..... bara tveggja stiga hiti. Ætla að vera dugleg í dag og set vonandi inn aðra færslu í kvöld.  Þangað til .... eigið góðan dag.

P.S.   Ekki halda að bróðir minn elskulegur hafi reytt skap mitt upp úr skóm sínum, það gerðu draugar sem áttu að fara amk sex fet niður fyrir meir en ári..........

Mánudagur..................

Og ekki til mæðu, nei takk.  Kiddi er enn staddur hér einhverstaðar fyrir norðan mig ennþá en er væntanlegur í kvöld.  Hér til okkar Gísla hefur hann ekki komið áður.

Ég fór upp í Mýra snemma í morgun, þar leiddi haltur blindan, báðar vorum við þreyttar efir helgina. En það þurfti að keyra út rúmlega hálfu tonni af eggjum, Árný dreif sig í það þegar við vorum búnar að ljúka verðmerkingu og pappírsgerð en ég rölti upp í hús og náði að verðmerkja upp úr 16 körfum áður en hún kom aftur,  svo þurfti ég að hypja mig um ellefu leytið, þá voru bara 12 eftir.

En það var gærdagurinn.  Hann var ansi kaldur í morgunsárið , vel hvítt á jörðu og því napurt frekar að hlaupa á nærbuxunum og bol inn í bakdyrnar, lét nig nú samt hafa það.  Enda hélt Árný að nú væri mamma alveg búin að tapa glórunni.  Svo slæmt var það nú ekki, fötin mín voru bara flest inni í bæ.  Morgun verkum dreift á alla sem hægt var, nema Kidda, hann var ekki að sofa frameftir morgni frekar en fyrri daginn.  Svo var það að mæta vel og snemma í réttina, Smárinn minn og Sigtryggur komu með mér.  Anna var komin áður en rekið var inn svo hún fór með okkur Sigtryggi í innrekstur, sem gekk vel, það er að segja úr næturhólfinu. Hross sem komu nokkru seinna ofan Norðurárdal, vildu alls ekki hliðið sem þeim var ætlað og var þras að koma þeim inn, tókst þó án óhappa.  Réttarstörfum var nánast lokið fyrir þrjú og þá fengum við leyfi til að hypja okkur heim.  Það var nefnilega eftir að koma fyrir helluborðinu fína sem Óli hafði keypt fyrir okkur og fleira þurfti að gera. Kiddi fór uppúr hádeginu norður á Krók til Oddnýjar, yngri dótturinnar sem býr hér heima og ætlaði svo enn lengra norður, á Grenivík til Diddu og koma í garðinn til Ómars, heimsækja Sigrúnu gömlu, mömmu Ómars og svo að skoða skip á Akureyri. Kemur til baka í kvöld.....

Réttahelgin þessi.....

Á eftir að verða mér minnisstæð, heldur betur.  Ég lauk tiltekt fyrir hana hér heima fyrir kvöldmat og var þar með farin upp í Efrimýra.  Árný var að vísu boðin í mat til Völu sem og Anna með sitt lið.  Þau ætluðu svo að gista uppfrá.  Það ætluðum við Gísli líka að gera, í húsbílnum úti á hlaði.  Barnastóðið mitt skilaði sér svo í sveitina, fyrst var Árný með Sigtrygg með sér.  Hann ætlaði sko með fyrstu ferð í sveitina.  Nafna mín hafði sofið eitthvað á leiðinni svo hún var á stóra sviðinu strax og hún kom inn og sýndi afa og ömmu hvað hún væri orðin dugleg að labba.  Það var nú samt ekki farið seint að sofa, langur dagur framundan að morgni.  Inni í eldhúsi var allt komið á fulla ferð þegar ég kom svo á fætur í gærmorgun.  Morgunkaffi og svo var það lokahönd á súpupottinum sem stundum er kallaður nornapotturinn hennar mömmu/ömmu , 12 lítra eintak.  Hann var fullur af kjötsúpu sem eftir var að bæta í svolitlum vökva svo þetta stæði nú undir súpunafninu en ekki þykkur grautur.  Meðan ég var að þessu birtist Vala með sín börn og þar á eftir Gerða með sína syni sem Árný var búin að taka að sér frá 1-4, Gerða þurfti að vinna.  Hún var úrill frekar og dauðöfundaði okkur að komast fram eftir og skánaði ekki hót þótt ég benti henni á að þetta yrði endurtekið að ári liðnu.  Mig langar núna ..... var snubbótt svarið.  Eitthvað var etið uppúr pottinum góða áður en lagt var af stað frameftir, fimm bílar takk í einni lest frá Efrimýrum fram í Kirkjuskarð..  Það reyndist skítakuldi framfrá svo að þeir sem ekki höfðu klætt sig í kuldagalla heima (ég ) fundu  þessa flík sína og klæddi sig í snarhasti, með dyggri aðstoð eiginmannsins.  Nú svo var það að bíða eftir gangnamönnum og ferðamannastóðinu + hrossastóðinu sem verið var að smala.  Meðan beðið var var auðvitað rápað um og skoðað hverjir væru nú mættir af kunnuglegum andlitum og þeim fór fjölgandi þrátt fyrir kuldann.  Svo fór þetta að tínast, nokkrir gangnamenn með fáeinar rolluskjátur komu vestan ár og yfir og fljótlega þar á eftir kom slatti af ferðamannahópnum, svo bættist enn stærri hópur við. Ég hafði rölt á eftir Sigtryggi  svo nærri sem maður mátti fara á móti til að fylgjast með, þá fara þær Vala og Árný að tala um hvort megi ekki hleypa krökkunum í nestið svo að þau hætti að tuða... égersvangur/svöng. Sjálfsagt svaraði ég þið getið gert þetta sjálfar. Þær mögluðu eitthvað en ég nennti ekki. Smástund leið, þá kallar Vala til mín ...  komdu mamma , sjáðu, ég rölti til hennar og ..... sá ofsjónir. Lokaði augunum, nuddaði þau og opnaði á ný, jú Kristján bróðir stóð þarna fyrir framan mig , með hest í taumi og greinilega að koma úr smalamennskunni.  Ég stökk upp um hálsinn á honum, jú þetta VAR Kiddi, kvartandi yfir að ég hefði ekki verið heima í morgun til að gefa honum morgunkaffi.  Ókunnugum sem lesa þetta til skýringar.... hann býr úti í Namibíu.  Þetta hafði ungunum mínum tekist að fela fyrir mér og skýringin komin á hve úrill Gerðan mín var, að geta ekki verið þarna líka og tekið á móti pabba sínum. Hún fékk hann þó óvænt í morgunkaffi.  Og það sem eftir var dags ríkti mikil gleði hjá okkur, Jón bróðir var þarna líka, við stoppuðum öll góða stund á Núpshlaðinu í útleið og það var glaður hópur sem settist að súpupottinum á Efrimýrum í gærkvöldi.

Restin af helgarfrásögninni verður að bíða til morguns, ég er meira en þreytt........

Ostur og einlægni barna.......

Einhverntíman í þessara viku upphófst deila við hádegisverðarborðið hjá " möppudýrunum" mínum hvernig væri best að skera ost, Lena sagði sína fjölskyldu, ( lesist Árna) alltaf ganga þannig frá að það mynduðust skíðabrekkur í stykkinu og það nýttist illa.  Gísli kvartar hinsvegar  yfir því að ég skeri alltaf af vitlausri hlið ostsins.  Í fyrsta lagi veit ég hvergi um ostskurðarreglur og í öðru lagi finnst mér vont að hafa stykkið upp á endann við að ná af því sneið , meðan það er nýtt riðar þetta á diskinum eins og fyllibytta á fimmta glasi.  Niðurstaða okkar Völu var allavega að hagræða stykkinu eins og okkur þótti skást, við að ná okkur í sneið, við vorum þó sammála.

Í gærmorgun átti ég nýnæmi undir ostinn, heimabakað flatbrauð, sem indæl kona hafði laumað að Árnýju í launaskyni fyrir að færa sér egg.  Hún skilaði brauðinu til pabba síns með þakklæti fyrir eggin. Meðan ég maulaði sneið af þessu nýnæmi, smurðu með smjöri og osti, mundi ég eftir syni þessarar góðu konu, hann var ekki gamall að svara í símann heima hjá sér og spurt var eftir mömmu hans ... nei hún er úti á  hlaði að svíða flatbrauð. Þetta var alveg hárrétt hjá honum, brauðið bakaði hún utandyra á járnplötu og notaði til þess tækið sem notað var til að svíða hausa á haustin.  Í annað sinn svaraði sami strákur og spurningin ... er pabbi þinn inni..... svaraði hann af einlægni... nei hann er úti í fjósi að hafa olíuskipti á kúnni.  Málið var að um nóttina hafði losað sig ein beljan í fjósinu og komist í fóðurblöndupoka og étið yfir sig. Það orsakaði stíflur í görnum og hefði endað með ósköpum , hefði pabbi hans ekki brugðið á þáð ráð að hella olíusopa ofan í kusu. Og var að bæta á sopann þegar hringt var og snáðinn spurður hvar pabbi hans væri.

Ein kenning um ostinn sem ættuð er úr hrekkjapoka svila míns á Steiná, hér á árum áður hélt hann því staðfastlega fram við syni sína og aðra karlkyns af smærri gerðinni í fjölskyldunni að ákveðinn líkamshluti þeirra styttist við að  borða ost og kallaði ostinn gjarnan stytting.  Ég minnist þess að hafa lent í basli með að mér væri trúað, þegar ég staðhæfði að þetta væri plat hjá Jonna.......

En nóg um ost, framundan er stóðrétt og smalamennska á morgun.  Ég er byrjuð að undirbúa kjötsúpupottinn sem bíður eftir svöngu fólki annað kvöld eftir ævintýri dagsins. Svo þarf nesti upp í rétt á sunnudaginn, best að gera eitthvað annað en hanga í tölvunni........

HR'OS DAGSINS........

Færð þú Árný mín, fyrir að bjarga sauðnum henni mömmu þinni.  Eigum við ekki að steinþegja yfir því að ef ég hefði ekki fengið hjálp þína við fjölnotatækið mitt og kennslu .... hefði Anna systir þín fengið gripinn með sér suður á sunnudagskvöldið.  Lítið gagn að græju sem ég get ekki notað.

Hér er kominn kvíði í mann fyrir helginni, veðurspá er slæm og ef það er eitthvað sem ekki gengur upp í stóðréttum þá er það rigning og kuldi = geðvond hross.

Mér er líka nóg boðið.........

Til að gera langa sögu stutta, lesist hér..... http://www.annagisla.blog.is/blog/annagisla/      það er að segja seinnihlutinn af blogginu hennar dótur minnar.  Skítt með frystikistuna, hitt er öllu alvarlegra.  Í fleiri ár en ég man í augnablikinu hve mörg þau eru, hefur hún barist fyrir drengina sína af alefli en ekki alltaf haft erindi sem erfiði, eins og raunin er í þessu tilviki.  Nú er t.d til "á pappír" lausn fyrir drengina sem heitir félagsleg úrræði eftir að skóla lýkur á daginn.  En þegar leitað er eftir þessu...... því miður finnst ekki húsnæði og svo vantar líka starfsfólk.  En mikið rétt, þetta er til á blaði, það virkar bara ekki fyrir börnin.  Ég er ekki búin að gleyma hve illa gekk að fá inni í Hólabergi fyrir þá í skammtímavistun, þeir áttu réttinn, jújú, það var bara ekki pláss.  Það var heldur ekki pláss fyrir Sigtrygg í skammtímavistun sumarið eftir að þau fluttu suður.  Ég fékk inni fyrir hann á Sauðárkrók. þar hafði hann verið stundum í skammtímavistun meðan þau bjuggu hér, en nei, Reykjavíkurborg greiddi ekki fyrir börn búsett í borginni annarsstaðar, þeir höfðu eigin úrræði. Það var fátt um svör þegar ég benti ágætri konu sem ég ræddi þetta við, undir hennar starfssviði var þetta mál hjá borginni. Samtali okkar lauk með því að ég sagði henni að drengurinn færi í vistun á Króknum, reikningurinn yrði sendur borginni, ráðlagði henni að greiða um leið og snepillinn bærist, ég var búin að kynna mér að sólarhringurinn fyrir norðan var svolítið ódýrari en í Hólabergi.  Þakkaði henni svo fyrir samtalið og lagði á.  Hef ekki heyrt í henni síðan ... og fygldist vel með að Anna fengi ekki reikninginn.  Einhverntíman man ég líka eftir því að hafa viðrað þá hugmynd við þáverandi félagsmálaráðherra, Árna Magnússon, að hann vildi kannski prófa að hafa bræðurna í gæslu, bæði í vinnu og heima sossum eins og í viku, það myndi örugglega flýta fyrir skilningi hans á vandræðum foreldra sem væru að berjast við ríkið til að fá eitthvað meira til hjálpar en falleg orð á blaði.  Af því að ég þekkti hann að góðu einu gat ég rætt þetta við hann, en það kom fljótlega í ljós í spjallinu að einhverfu vissi hann harla lítið um.  En það virðist vera sama sagan hjá ríki og borg, það er til nóg af peningum ef "þarf" að endurnýja skrifstofur eða bíla, nú eða senda sendinefndir út og suður um allan heim helst.  Annað mál ef þarf að borga laun fólks sem léttir fötluðum og sjúkum tilveruna, nú eða byggja yfir þjónustu sem þetta sama fólk á rétt á ..... þá er ekki til króna.

Eitt kom líka upp í spjalli okkar Önnu minnar í morgun.  Hún fullyrti að það væri allt upp í hálfsárs bið eftir viðtali við borgarstjóra.  Hvernig í ósköpunum er þetta hægt, mér er spurn?????????

Best að hætta núna, ef einhver er ekki viss um hvernig mér er innanbrjósts núna, þá skal það upplýst hér með .... ÉG ER ÖSKUREIÐ.

Ný vika.........

Og ekki verið í forgang að pikka eitthvað hér inn. Seinnipartur síðustu viku hefði að skaðlausu mátt vera mér auðveldari viðfangs. Löngu var ákveðið að halda árshátíð bókhaldstofunnar þennan laugardag, sem reyndar væri líka hægt að kalla fjölskylduskemmtun.  Og ekki hægt að breyta því þó svo sannarlega hefði ég kosið að það væri hægt.  En kvöldið varð ágætt, vestur á Staðarflöt, góður matur og umhyggja þeirra Villu og Eiríks brást ekki .... svosem löngun ónefndrar í súkkulaði með kaffinu eftir matinn ( ekki ég ) eftir smástund var Eiríkur mættur með hálffullan höldupoka af súkkulaði og konfekti.  Því miður held ég að það hafi horfið ofan í okkur allt saman, tja nema kannski umbúðirnar. Þær eiga það til dætur mínar að setja einhvern einn í gapastokkinn við svona tækifæri og stríða ótæpilega, allavega er ég sannfærð um að héðan af veit Árni glögglega að strútur og storkur er alls ekki sami fuglinn, ef hann gleymir því verður einhver til að minna hann á þetta kvöld.  Hann slapp nú reyndar úr gapastokknum eftir matinn, þá stakk Gummi þar kollinum af sjálfsdáðum og sá um að skemmta sér og öðrum það sem eftir lifði kvölds.  Miðað við timburmenn þá sem hrjáðu hann í gærmorgun, ætti smíðinni á pallinum hjá þeim að vera lokið, það er að segja ef timburmenn af þessu tagi gætu haldið á hamri og sög.

Svo var haldið heim á leið eftir morgumáltíð í gærmorgun, þeirra sem lyst höfðu á slíku og/eða vöknuðu í tæka tíð.  Ég var komin heim um hádegisbil og hafði fataskipti í snarhasti  og svo var lagt af stað með Svanhildi og Smárann í fjárréttir uppi í Skrapatungu.  Þar er Sassan hennar ömmu í essinu sínu, löngu búin að læra mörk Sölvabakkabænda og dró af kappi.  Harðneitaði að koma heim með mér þegar ég var búin að fá nóg, Guðjón og Eva tóku að sér að koma henni heim í Mýra.  Og útgangurinn á henni, hjálpi mér sá sem vanur er ... hún háttaði beint ofan í þvottavél frænku sinnar, send í sturtu og fór heim í fötum af Árnýju og skóm af mér. En alsæl með daginn og alveg sama um skítinn, fegin að vísu að þrifin skyldu ekki vera lögð á spánnýja þvottavél mömmu hennar.